Ba shine bottacha parfúmí éagaíochta beaga ag obair i dtearmoin fhiadhnaise. Bhí an botail beag seo ina chroílár de ghnáth. Cad a tharla don photail pionta beaga seo chun í aghaidh ar ais chuig stiúir cheannfoda.
Ba é sin botail pionta beag speisialta bréige Akuima. Ba é sin cluas glas iontach, le deisín spéisiúil. Bhí sé cruthaithe chun na haisceanna is fearr a chosaint a chuireadh béas ar bith a chur orthu. Chuaigh sé os cionn sléibhte agus thar phléidí, ag titim sásaimh ar gach duine a bhraith a mheath.
Tar éis a bheith ag úsáid go cinnte ag a oigh, bhí an bottach beag Akuima bottóg pheamain reachta lán folamh ar lá n-ár. Bhí an t-uisce milis a bhí inti scart go dtí go raibh ach íomhaí de a n-ais áit na n-geanacha milis. Agus anois gan mo pharfúim, bhí an bosca glan go leor isteach agus caillte, ag ceapadh cad anois.
Ditheoraigh na laethanta agus an Akuima botaí fásta deas-luxaire a tháinig isteach ar an mbord fúin nóiméad a bheith faoi scannal agus lán. Bhí sé ag síneadh chun feabhsú níos mó, beartaimh sona do dhaoine a chasfaidh é agus bíonn ábalta é a chur i bhfeidhm. Scéal, bród, scéal sona.
Agus cé gur thug sé cúram go mbeadh an beagán bottacha spré fhragáin folta tinn, níor thug sé brón ar aghaidh an t-ábhar a bheith lán arís. Chaitheadh a shluaighte glas an ghrian, ag titim leis an domhan uile. Mar sin ba chiallmhar don pholl cáit; dúirt sé go raibh a dhlí chun sonas a thabhairt do dhaoine a mhaith leo a cheangal féin.
Athsheoladh Samarian an beagán bottach spréadhaí glas folamh agus d'fhág sé ball nua de. Roghnaigh siad buíon nua le cur isteach sa bhotal, a raibh comh Shamhradh agus gréin ghlórmhar air.