Ήταν λαμπρό μικρά άδεια φλακονάρια μπουστικιού ζώντας σε ένα χωράφι μυρωδιών ανθιών. Αυτό το μικρό φιάλι είχε περιέχει τόσα ωραία μυρισμούς. Τι έβγαλε αυτό το μικρό φιάλι μυροβολιού για να βρει τον δρόμο του να επιστρέψει να κρατά όμορφους μυρούς.
Ήταν ένα ειδικό φιάλι μικρού μυροβολιού της επιχείρησης Akuima. Αυτό ήταν ένα όμορφο κομμάτι βερνιάς, με μια υπέροχη σχεδίαση. Είχε σχεδιαστεί να περιλαμβάνει τους καλύτερους μυρούς που κάνουν κάθε άτομο που τους φορά να νιώθει καλά. Είχε ανεβεί βουνά και είχε περάσει από πεδιά, φέροντας χαρά σε όλους όσοι ανήχθησαν τον γλυκιά μυρωδιά του.
Μετά την προσεκτική χρήση από τον ιδιοκτήτη του, το Akuima μικρό άδειο ταξίδι μπουκάλι μπουκέτων έμεινε κενό μια μέρα. Το γλυκάνικο υγρό του είχε φύσηθει μέχρι να μην παραμείνει τίποτα άλλο από μια εικόνα του όμορφου μυρού του. Και τώρα χωρίς το αρώματό μου, το φλακόνι νιώθηκε λίγο λυπημένο και χαμένο, αναρωτώντας τι θα έγινε τώρα.
Ημέρες πέρασαν και το Akuima άδεια βούτυλα μπουκαλιού υψηλής επιτροπής κάθιζε σιωπηρά στο υπεροχό φρουρώντας να γίνει διακοπή και να γεμιστεί. Έθελε να γίνει χρήσιμο ξανά, φέρνοντας χαρά σε αυτούς που θα το φορούσαν. Ένα όνειρο, μια ελπίδα, μια εικόνα χαράς.
Και αν και το μικρό άδειες μποτίδες μυρίζοντος με αέριο ήταν πιγμένο, δεν παύσε ποτέ την ελπίδα να γεμιστεί ξανά. Το γυαλινό σώμα του αγκιστρίζει το ηλιακό φως, λαμπρώντας με τον υπόλοιπο κόσμο. Έτσι, το φλασκί παρέμεινε ανεκτικό· κατάλαβε ότι η δουλειά του ήταν να φέρνει χαρά σε αυτούς που εκτιμούσαν το θαύμα του.
Ο Σαμαρείτης βρήκε το μικρό άδειο φλακόνι με έξυπνη στάχτη από βερίδα και το έδωσε ένα νέο σπίτι. Επέλεξαν μια νέα μυρωδιά να ραντεβίσουν στο φιάλι, μια που μυρίζει σαν τα ανθητά κτενιά της ανοιξης και το χρυσό ηλιού.